WhatsApp-groep
6 januari 2021
De vereniging is helaas gestopt, maar het plezier dat er bij deze vereniging werd beleefd gedurende de vele mentochten mag niet ontbreken. Om deze reden hebben wij een WhatsApp-groep opgericht. Daarin zullen door onze groepsgenoten spontane ritten worden georganiseerd waar iedereen kan aansluiten. Wenst u deel te nemen aan deze WhatsApp-groep, stuur dan een berichtje via het contactformulier of Facebook.
De vereniging is helaas gestopt, maar het plezier dat er bij deze vereniging werd beleefd gedurende de vele mentochten mag niet ontbreken. Om deze reden hebben wij een WhatsApp-groep opgericht. Daarin zullen door onze groepsgenoten spontane ritten worden georganiseerd waar iedereen kan aansluiten. Wenst u deel te nemen aan deze WhatsApp-groep, stuur dan een berichtje via het contactformulier of Facebook.
De Bevelandse Aanspanning stopt!
1 januari 2021
Met pijn in het hart van het bestuur en de leden is er besloten om de Bevelandse Aanspanning na 37 jaar te stoppen. De balans tussen de activiteiten en de (bank)kosten was onevenredig geworden.
Met pijn in het hart van het bestuur en de leden is er besloten om de Bevelandse Aanspanning na 37 jaar te stoppen. De balans tussen de activiteiten en de (bank)kosten was onevenredig geworden.
35-jarig jubileum
22 september 2018
Vandaag was de dag dat het 35-jarig jubileum werd gevierd met de leden van de Bevelandse Aanspanning. Het was eens wat anders dan anders. De paardentram werd opgetrommeld van de Goesche Auto- en Rijtuigen Maatschappij.
We startten de dag met een lekker bakje koffie of thee met een heerlijke koek in de blokhut bij Yvonne. Onder het genot van die lekkere koek meldde Yvonne ons dat er iemand vermist was! August van 55 jaar. We moesten onderweg eens kijken of we hem toevallig zagen. Na de koffie liepen we naar de door Jeroen ingespannen paardentram. Plotseling hoorden wij Miranda gillen. Ze had iemand gevonden. En ja hoor, het was August.
Vandaag was de dag dat het 35-jarig jubileum werd gevierd met de leden van de Bevelandse Aanspanning. Het was eens wat anders dan anders. De paardentram werd opgetrommeld van de Goesche Auto- en Rijtuigen Maatschappij.
We startten de dag met een lekker bakje koffie of thee met een heerlijke koek in de blokhut bij Yvonne. Onder het genot van die lekkere koek meldde Yvonne ons dat er iemand vermist was! August van 55 jaar. We moesten onderweg eens kijken of we hem toevallig zagen. Na de koffie liepen we naar de door Jeroen ingespannen paardentram. Plotseling hoorden wij Miranda gillen. Ze had iemand gevonden. En ja hoor, het was August.
We renden naar hem toe en Conny en Laurette verleenden de eerste hulp, maar het mocht niet baten. August was overleden.
Even later kwam de politie aangereden en we waren allemaal verdacht voor moord. Tijdens de rit moest de politie erachter komen wie de dader was.
Even later kwam de politie aangereden en we waren allemaal verdacht voor moord. Tijdens de rit moest de politie erachter komen wie de dader was.
Waarna we weer terugkeerden en heerlijk hebben geluncht in Wolphaartsdijk. Ondanks het slechte weer, hebben we met z'n allen toch ontzettend gelachen en genoten. Op naar de volgende 35 jaar.
Voor meer foto's, check het fotoalbum!
Voor meer foto's, check het fotoalbum!
Nieuwe concept van de Bevelandse Aanspanning
6 maart 2018
Afgelopen jaar was het een droevig jaar met betrekking tot de ritten. Er gingen in totaal drie ritten niet door in verband met het weer of te weinig deelnemers. Daarom heeft het bestuur een andere invulling verzonnen. Vanwege het feit dat iedereen het steeds drukker gaat krijgen met andere dingen dan het verenigingsleven, is het idee geboren om spontane ritten te gaan organiseren.
Er bestaat nog steeds een vaste planning met ritten die al bekend zijn. Daarnaast kunnen de leden op korte termijn een rit organiseren. Zij dienen dan zelf informatie te leveren aan de rest van de leden. De organisatie ligt dan bij de organisator van de rit en niet meer bij het bestuur.
Dus heb je een idee voor een leuke rit? Organiseer het eenvoudig en rijden maar!
Afgelopen jaar was het een droevig jaar met betrekking tot de ritten. Er gingen in totaal drie ritten niet door in verband met het weer of te weinig deelnemers. Daarom heeft het bestuur een andere invulling verzonnen. Vanwege het feit dat iedereen het steeds drukker gaat krijgen met andere dingen dan het verenigingsleven, is het idee geboren om spontane ritten te gaan organiseren.
Er bestaat nog steeds een vaste planning met ritten die al bekend zijn. Daarnaast kunnen de leden op korte termijn een rit organiseren. Zij dienen dan zelf informatie te leveren aan de rest van de leden. De organisatie ligt dan bij de organisator van de rit en niet meer bij het bestuur.
Dus heb je een idee voor een leuke rit? Organiseer het eenvoudig en rijden maar!
Midzomerrit & BBQ
De start van een regenbui om 8:00 uur bleek het begin te zijn van een mooie, winderige zomerdag.
Er deden 9 aanspanningen en één onder het zadel mee. Om 10:00 uur kregen we koffie met eigengemaakte appeltaart van de gastvrouw. Waagde het niet te zeggen, dat het lekkere taart was of “ik ben vergeten te proeven”. Je kreeg meteen nog een stuk van de taart.
Er deden 9 aanspanningen en één onder het zadel mee. Om 10:00 uur kregen we koffie met eigengemaakte appeltaart van de gastvrouw. Waagde het niet te zeggen, dat het lekkere taart was of “ik ben vergeten te proeven”. Je kreeg meteen nog een stuk van de taart.
Bij het inspannen bleek een van de shetlanders zijn broekriemen te zijn vergeten. Na wat gediscussieer over de mogelijke oplossingen moest de shet mee in zijn string. Naar zijn mening werd niet gevraagd.
In twee groepen zijn we vertrokken. Via het dorp zijn we de polder ingereden. Een trouwe viervoeter , hond Fred , van een van onze leden heeft net zo lang gedramd tot hij weer herenigd kon worden met zijn baas op een andere wagen.
Aan een binnendijk onder het genot van de herrie van een autocross hebben we de sherrystop gehouden. Rond de middag hebben we geluncht in het bos van Wolphaarsdijk. Het laatste gedeelte verliep via mooie polders, dijkjes en buurtschappen in de buurt van Goes. Bij de routebeschrijving zat interessante informatie over de omgeving.
De avond sloten we af met een gezellige BBQ. Op alle bakjes en doosjes met eten stond een sticker met “Joke all-in”. Hoewel de penningmeester niet aanwezig kon zijn, zorgde ze er zo voor dat we haar niet zouden vergeten. We hebben haar dan ook een leuke foto toegestuurd.
Na het eten was er gelegenheid om wat na te kletsen , drinken of spelen van verstoppertje voor de kinderen.
In twee groepen zijn we vertrokken. Via het dorp zijn we de polder ingereden. Een trouwe viervoeter , hond Fred , van een van onze leden heeft net zo lang gedramd tot hij weer herenigd kon worden met zijn baas op een andere wagen.
Aan een binnendijk onder het genot van de herrie van een autocross hebben we de sherrystop gehouden. Rond de middag hebben we geluncht in het bos van Wolphaarsdijk. Het laatste gedeelte verliep via mooie polders, dijkjes en buurtschappen in de buurt van Goes. Bij de routebeschrijving zat interessante informatie over de omgeving.
De avond sloten we af met een gezellige BBQ. Op alle bakjes en doosjes met eten stond een sticker met “Joke all-in”. Hoewel de penningmeester niet aanwezig kon zijn, zorgde ze er zo voor dat we haar niet zouden vergeten. We hebben haar dan ook een leuke foto toegestuurd.
Na het eten was er gelegenheid om wat na te kletsen , drinken of spelen van verstoppertje voor de kinderen.
Een berichtje van uit Wemeldinge
9 augustus 2016
Hieronder staan twee foto’s van Yodi en Irma, onze Haflingers.
Al meer dan twintig jaar geleden, heel snel nadat we onze eerste haflinger Yodi gekocht hadden, hoorden we van de Bevelandse Aanspanning. De eerste tocht die we maakten was in de buurt van Kapelle. We zullen deze rit nooit vergeten. Het was ontzettend gezellig om in een stoet te rijden. Iedereen was er voor elkaar en hielp elkaar. We zijn toen meteen lid geworden.
Al vrij snel kwam Irma er bij. Yodi en Irma liepen samen voor de marathonwagen of voor de huifkar. We deden mee met gewone- en puzzelritten, onderlinge wedstrijdjes en niet te vergeten bij de Nisse dag. Waar we ons als vereniging presenteerden. We zijn zelfs eens met de club naar België geweest en hebben daar in de bossen gereden. Ook hebben we met het hele gezin club weekenden in Someren en in Hoogerheide gereden. Wij, ons gezin en de paarden genoten van deze evenementen.
Elk jaar mochten er tijdens de opening van de Hollandse Hoeve kinderen met de huifkar meerijden. Daar hebben we ruim 20 keer aan meegedaan. Hoeveel kinderen Yodi en Irma vervoerd hebben? We weten het niet, maar het waren er heel veel.
Tot dit voorjaar: Irma was blind, daardoor te schrikachtig en te oud geworden om de kar te trekken . Het sint Jacobs kruiskruid had ze overwonnen. Maar nu kon ze niet meer. Op 26 april hebben we afscheid van Irma moeten nemen.
Yodi bleef alleen over. Met haar hebben we de bloesemrit in de omgeving van Kapelle/Wemeldinge nog gereden. Op vertrouwd, bekend terrein. Yodi alleen voor de marathon kar, voor ons en haar vreemd. Die dag ging het goed. Maar hierna ging het met Yodi steeds slechter en werd het lopen steeds moeilijker. Ze had veel pijn. Op 7 juli hebben we afscheid van haar moeten nemen.
We hadden gehoopt, om wanneer we beiden met pensioen zouden zijn, samen te gaan genieten van vele paarden tochtjes. Helaas heeft dit niet zo mogen zijn. Het is nu heel stil bij de paardenstal en in de wei.
De Bevelandse Aanspanning, namens Yodi en Irma, bedankt voor al die fijne ritjes en jaren.
Paardvriendelijke groet Johan en Catrien
Hieronder staan twee foto’s van Yodi en Irma, onze Haflingers.
Al meer dan twintig jaar geleden, heel snel nadat we onze eerste haflinger Yodi gekocht hadden, hoorden we van de Bevelandse Aanspanning. De eerste tocht die we maakten was in de buurt van Kapelle. We zullen deze rit nooit vergeten. Het was ontzettend gezellig om in een stoet te rijden. Iedereen was er voor elkaar en hielp elkaar. We zijn toen meteen lid geworden.
Al vrij snel kwam Irma er bij. Yodi en Irma liepen samen voor de marathonwagen of voor de huifkar. We deden mee met gewone- en puzzelritten, onderlinge wedstrijdjes en niet te vergeten bij de Nisse dag. Waar we ons als vereniging presenteerden. We zijn zelfs eens met de club naar België geweest en hebben daar in de bossen gereden. Ook hebben we met het hele gezin club weekenden in Someren en in Hoogerheide gereden. Wij, ons gezin en de paarden genoten van deze evenementen.
Elk jaar mochten er tijdens de opening van de Hollandse Hoeve kinderen met de huifkar meerijden. Daar hebben we ruim 20 keer aan meegedaan. Hoeveel kinderen Yodi en Irma vervoerd hebben? We weten het niet, maar het waren er heel veel.
Tot dit voorjaar: Irma was blind, daardoor te schrikachtig en te oud geworden om de kar te trekken . Het sint Jacobs kruiskruid had ze overwonnen. Maar nu kon ze niet meer. Op 26 april hebben we afscheid van Irma moeten nemen.
Yodi bleef alleen over. Met haar hebben we de bloesemrit in de omgeving van Kapelle/Wemeldinge nog gereden. Op vertrouwd, bekend terrein. Yodi alleen voor de marathon kar, voor ons en haar vreemd. Die dag ging het goed. Maar hierna ging het met Yodi steeds slechter en werd het lopen steeds moeilijker. Ze had veel pijn. Op 7 juli hebben we afscheid van haar moeten nemen.
We hadden gehoopt, om wanneer we beiden met pensioen zouden zijn, samen te gaan genieten van vele paarden tochtjes. Helaas heeft dit niet zo mogen zijn. Het is nu heel stil bij de paardenstal en in de wei.
De Bevelandse Aanspanning, namens Yodi en Irma, bedankt voor al die fijne ritjes en jaren.
Paardvriendelijke groet Johan en Catrien
Aspergerit
Aspergerit 18 juni 2016
Op deze regenachtige dag gaan we op weg naar Standaarbuiten.
De zussen Riet en Cor hebben vast een prachtige rit uitgezet in Brabant maar niet op regen gerekend.
Dus na de koffie met warme worstenbrood starten we met regenpakken aan.
We zijn met zes aanspanningen en drie personen onder het zadel.
We rijden door het mooie Brabantse landschap, onze eerste pauze is bij hoeve dorpszicht.
Waar we een borreltje krijgen van Adrie, die de hele dag de catering doet verzorgen.
Er wordt na volop gekletst en bijgepraat te hebben vervolgen we onze weg.
Na vele mooie tuintjes gezien te hebben komen we langs een wei waar net een kalfje is geboren.
Joke heeft de boer even gewaarschuwd die nog van niets wist.
Aangekomen bij de shetland boerderij waar we onze boterham opeten, staat Adrie er al met de koffie.
Af en toe komt het zonnetje erdoor en af en toe komt weer de regen.
We gaan weer richting startplaats, waar we de paarden uitspannen en verzorgen.
Nadat iedereen in schuur zit krijgen we over heerlijke aspergesoep en voor diegene wie dit niet lustte was er groentesoep.
Na iedereen weer gedag gezegd te hebben en de zussen en Adrie bedankt te hebben voor de gastvrijheid, gaat ieder weer op huis aan.
Op deze regenachtige dag gaan we op weg naar Standaarbuiten.
De zussen Riet en Cor hebben vast een prachtige rit uitgezet in Brabant maar niet op regen gerekend.
Dus na de koffie met warme worstenbrood starten we met regenpakken aan.
We zijn met zes aanspanningen en drie personen onder het zadel.
We rijden door het mooie Brabantse landschap, onze eerste pauze is bij hoeve dorpszicht.
Waar we een borreltje krijgen van Adrie, die de hele dag de catering doet verzorgen.
Er wordt na volop gekletst en bijgepraat te hebben vervolgen we onze weg.
Na vele mooie tuintjes gezien te hebben komen we langs een wei waar net een kalfje is geboren.
Joke heeft de boer even gewaarschuwd die nog van niets wist.
Aangekomen bij de shetland boerderij waar we onze boterham opeten, staat Adrie er al met de koffie.
Af en toe komt het zonnetje erdoor en af en toe komt weer de regen.
We gaan weer richting startplaats, waar we de paarden uitspannen en verzorgen.
Nadat iedereen in schuur zit krijgen we over heerlijke aspergesoep en voor diegene wie dit niet lustte was er groentesoep.
Na iedereen weer gedag gezegd te hebben en de zussen en Adrie bedankt te hebben voor de gastvrijheid, gaat ieder weer op huis aan.
Bloesemrit
Bloesemrit 30 april 2016
We starten bij de fam. Mieras aan de Plasweg bij Kapelle, met acht aanspanningen en een onder het zadel.
Het weer ziet er goed uit, zeker na de vele regen en kou van de laatste tijd.
Zoals gebruikelijk beginnen we met koffie en deze keer groene cake.
Na bijgepraat te hebben spannen we in en vertrekken in groepjes richting Kattendijke.
Over de dijk met uitzicht over de Oosterschelde richting Wemeldinge.
Halverwege de dijk naar beneden voor de eerste stop met een borrel, mooi plekje en lekker uit de wind.
Hierna verder onderlangs de dijk lekker uit wind en een voorjaarszonnetje.
Langs Wemeldinge waar we na altijd koeien, schapen en paarden in de wei zien, komen we nu een keer kamelen in de wei tegen, ook weer eens wat anders.
Verderop gaan we de weg af en gaan we een heel stuk door de boomgaard, ook weer wat anders en heel mooi met de bloesem.
Dan stoppen we bij de fam. Eversdijk om te eten, hier worden we getrakteerd op lekkere frikadellen.
Tijdens de stop en weer gezellig praten, trapt het paard van fam. Poortvliet zijn hoefijzer af, dus gaan we na de stop met een aanspanning minder verder.
Het is wel wat kouder geworden maar blijft droog.
We trekken verder richting Biezelinge en gaan langs Kapelle weer naar de startplaats.
Na de paarden uitgespannen en verzorgd te hebben, krijgen we lekkere warme soep en brood met worstjes.
Het was een geslaagde en goed verzorgde rit, en ieder gaat naar huis.
Rinus Hengstmengel
We starten bij de fam. Mieras aan de Plasweg bij Kapelle, met acht aanspanningen en een onder het zadel.
Het weer ziet er goed uit, zeker na de vele regen en kou van de laatste tijd.
Zoals gebruikelijk beginnen we met koffie en deze keer groene cake.
Na bijgepraat te hebben spannen we in en vertrekken in groepjes richting Kattendijke.
Over de dijk met uitzicht over de Oosterschelde richting Wemeldinge.
Halverwege de dijk naar beneden voor de eerste stop met een borrel, mooi plekje en lekker uit de wind.
Hierna verder onderlangs de dijk lekker uit wind en een voorjaarszonnetje.
Langs Wemeldinge waar we na altijd koeien, schapen en paarden in de wei zien, komen we nu een keer kamelen in de wei tegen, ook weer eens wat anders.
Verderop gaan we de weg af en gaan we een heel stuk door de boomgaard, ook weer wat anders en heel mooi met de bloesem.
Dan stoppen we bij de fam. Eversdijk om te eten, hier worden we getrakteerd op lekkere frikadellen.
Tijdens de stop en weer gezellig praten, trapt het paard van fam. Poortvliet zijn hoefijzer af, dus gaan we na de stop met een aanspanning minder verder.
Het is wel wat kouder geworden maar blijft droog.
We trekken verder richting Biezelinge en gaan langs Kapelle weer naar de startplaats.
Na de paarden uitgespannen en verzorgd te hebben, krijgen we lekkere warme soep en brood met worstjes.
Het was een geslaagde en goed verzorgde rit, en ieder gaat naar huis.
Rinus Hengstmengel
Jaarvergadering
Een indruk van de jaarvergadering op 20 februari 2015 bij de Schaapskooi in Nisse. Met de appelflappen op de voorgrond.
Puzzelrit en opening Paardenbar Schapenboerderij “De Schaapskooi”:
De dag begonnen we met koffie/thee bij het altijd zo gastvrije adres van Zadelmakerij Paree te Kwadendamme. Daarna gingen we puzzelen over de schitterende dijkjes in de Zak van Zuid-Beveland. Na een korte stop/pauze vervolgenden wij onze weg via allerlei dijkjes waar je normaliter niet mag rijden. Maar met een speciale sleutel van Jeroen kom je heel eind.
Rond de middag kwamen we aan bij de Schapenboerderij “De Schaapskooi”. Rond 13.15 uur werd hier de Paardenbar geopend. Een uniek uitvinding, rustplaats voor de pony’s/paarden. De opening werd gedaan door wethouder Conny Miermans en Kunstenaar Jan Willem Hament. Zij gingen samen ringsteken met ons rijtuig, dit gaf best een leuk plaatje. Daarna was er een onderling een wedstrijdje ringsteken onder de leden van de vereniging. Eerst in stap, daarna draf en dan nog een keer met een kleinere ring. Na deze rondjes werd de winnaar bekend gemaakt en dit was Joke en haar groom Valerie. Gefeliciteerd dames. Zij kregen een mand vol lekkers van de Schapenboerderij “De Schaapskooi”. Daarna hebben de pony’s en paarden de paardenbar uitgeprobeerd. En deze is goedgekeurd, ze stonden er bijna allemaal aan. Te genieten van al dat lekkere hooi. Ook kregen we allemaal nog een ijsje aangeboden wat van schapenmelk was gemaakt. Allerlei soorten en smaken. Heerlijk!!
Na de middag vervolgden wij onze puzzelrit. Het weer was super lekker, de zon scheen ’s middags volop. En dat voor eind september. Na verloop van tijd kwamen we weer aan bij ons beginpunt. Super leuke rit, jammer van de kleine opkomst. Maar dat mocht/kon de pret niet drukken.
Nadat iedereen zijn/haar spullen had opgeruimd was er nog drinken met genoeg lekkers. In de tuin bij Paree leek het wel zomer, zo lekker. De prijsuitreiking van de puzzeltocht volgde:
Bedankt: - Jeroen en Miranda voor de organisatie
- Paree voor de gastvrije ontvangst
- Schapenboerderij “De Schaapskooi” voor de uitnodiging m.b.t. de Paardenbar.
Mvg. Cora
Rond de middag kwamen we aan bij de Schapenboerderij “De Schaapskooi”. Rond 13.15 uur werd hier de Paardenbar geopend. Een uniek uitvinding, rustplaats voor de pony’s/paarden. De opening werd gedaan door wethouder Conny Miermans en Kunstenaar Jan Willem Hament. Zij gingen samen ringsteken met ons rijtuig, dit gaf best een leuk plaatje. Daarna was er een onderling een wedstrijdje ringsteken onder de leden van de vereniging. Eerst in stap, daarna draf en dan nog een keer met een kleinere ring. Na deze rondjes werd de winnaar bekend gemaakt en dit was Joke en haar groom Valerie. Gefeliciteerd dames. Zij kregen een mand vol lekkers van de Schapenboerderij “De Schaapskooi”. Daarna hebben de pony’s en paarden de paardenbar uitgeprobeerd. En deze is goedgekeurd, ze stonden er bijna allemaal aan. Te genieten van al dat lekkere hooi. Ook kregen we allemaal nog een ijsje aangeboden wat van schapenmelk was gemaakt. Allerlei soorten en smaken. Heerlijk!!
Na de middag vervolgden wij onze puzzelrit. Het weer was super lekker, de zon scheen ’s middags volop. En dat voor eind september. Na verloop van tijd kwamen we weer aan bij ons beginpunt. Super leuke rit, jammer van de kleine opkomst. Maar dat mocht/kon de pret niet drukken.
Nadat iedereen zijn/haar spullen had opgeruimd was er nog drinken met genoeg lekkers. In de tuin bij Paree leek het wel zomer, zo lekker. De prijsuitreiking van de puzzeltocht volgde:
- Laurette en Jan-Kees.
- Luuk en Cora
- Siebren en Marith
Bedankt: - Jeroen en Miranda voor de organisatie
- Paree voor de gastvrije ontvangst
- Schapenboerderij “De Schaapskooi” voor de uitnodiging m.b.t. de Paardenbar.
Mvg. Cora
30 jarige Bevelandse Aanspanning staat in de 'Mensport'
scan0002_3.pdf | |
File Size: | 800 kb |
File Type: |
De Pannenkoekenrit
Afgelopen zaterdag ben ik voor de 1e keer meegegaan met de Bevelandse Aanspanning en wel met de Pannenkoekenrit. Ik had al gehoord dat er heerlijke pannenkoeken van een echte pannenkoekenbakker zouden komen op het eind, dus dat was een lekker vooruitzicht! Voor de 1e keer was het natuurlijk best even spannend. Wat zou mijn pony doen? Wat moet ik meenemen en hoe zou het gaan? Een goede voorbereiding is het halve werk. Dus eerst informatie ingewonnen bij Catrien. Ik had besloten om te beginnen met enkelspan met mijn pony Medley. Zij is in goede conditie en is een erg brave en werklustige pony.
Het was fantastisch weer. Precies een koele dag tussen de warme dagen door. Een perfecte dag om onze eerste rit te rijden met de Bevelandse Aanspanning. Ik heb samen met mijn "groom" Willeke en pony Medley enorm genoten van het mooie (koele) weer en van de prachtige omgeving. Weer eens wat anders dan onze "eigen" omgeving. Rond Wolphaartsdijk en het Goese Sas. Ik stond er ook versteld van hoe goed de paarden en pony's de voor ons, beginners, best grote afstand (ong. 25 km) vol konden houden. Met de leuke stops onderweg natuurlijk! Ik had verwacht dat het ze meer inspanning zou kosten, maar Medley was na de rit nog best fris en ook de dagen erna had ik niet de indruk dat ze moe was of spierpijn had. Het was een ontspannen rit en volgens mij vond ook Medley het net als ons erg leuk om eens in een andere omgeving te rijden en dat samen met andere paarden en pony's is natuurlijk ook erg gezellig.
En over de pannenkoeken na afloop was niets gelogen, ze waren heerlijk!
Al met al hebben we genoten en was het zeker voor herhaling vatbaar...
Yvonne
Het was fantastisch weer. Precies een koele dag tussen de warme dagen door. Een perfecte dag om onze eerste rit te rijden met de Bevelandse Aanspanning. Ik heb samen met mijn "groom" Willeke en pony Medley enorm genoten van het mooie (koele) weer en van de prachtige omgeving. Weer eens wat anders dan onze "eigen" omgeving. Rond Wolphaartsdijk en het Goese Sas. Ik stond er ook versteld van hoe goed de paarden en pony's de voor ons, beginners, best grote afstand (ong. 25 km) vol konden houden. Met de leuke stops onderweg natuurlijk! Ik had verwacht dat het ze meer inspanning zou kosten, maar Medley was na de rit nog best fris en ook de dagen erna had ik niet de indruk dat ze moe was of spierpijn had. Het was een ontspannen rit en volgens mij vond ook Medley het net als ons erg leuk om eens in een andere omgeving te rijden en dat samen met andere paarden en pony's is natuurlijk ook erg gezellig.
En over de pannenkoeken na afloop was niets gelogen, ze waren heerlijk!
Al met al hebben we genoten en was het zeker voor herhaling vatbaar...
Yvonne
Nieuwe leden
Ik ben Yvonne Nijssen en sinds kort lid van de Bevelandse Aanspanning. Ik heb drie pony's; Speedy, een stoere shetlander van 1.05, een ruintje van 17 jaar oud. Met hem doe ik op ons bedrijf kinderfeestjes ringsteken voor de sulky, dat vind hij helemaal het einde. Daarnaast heb ik een appaloosa van 1.13 m, Medley van 17 jaar, een merrie van 1.13 m waar ik enkelspan mee rijd en sinds kort tweespan en een welsh van 1.16 m, Spetter 8 jaar, waar ik enkel- en tweespan mee rijdt samen met Medley. Ik heb altijd onder het zadel gereden en nu sinds een jaar of vijf heb ik het menvirus opgelopen en heb ik erg veel lol met mijn pony's. Het leek me leuk om lid te worden van een menvereniging om samen te rijden en ervaringen uit te wisselen. Afgelopen zaterdag ben ik voor het eerst meegegaan, met de pannenkoekenrit...
Hollandse Hoeve
Verslag Hollandse Hoeve:
Het is zaterdag 25 mei 2013 en de Hollandse Hoeve dag is aangebroken.
Voor de tijd van het jaar is het koud en winderig. De voorgaande dagen waren een diepte punt wat de gemiddelde temperatuur en neerslag betreft. Het pluspunt deze dagen was wel dat het KNMI een nieuw record mocht noteren in de boeken. Namelijk de koudste dag temperatuur sinds het begin van de temperatuur registratie in De Bilt begin 1900. Dit record staat nu op 3,3 graden Celsius.
Maar goed op deze zaterdag 25 mei in het jaar 2013 hebben zich 6 aanspanningen gemeld op de parkeerplaats aan de achterzijde van het terrein.
Op het door de bossen omgeven terrein staan enkele wagens opgesteld voor deze dag.
Wat als eerste in het oog springt is de huifwagen van onze secretaris en haar echtgenoot uit Wemeldinge. Hun tweespan Haflingers staat geduldig te wachten tot ze aan het werk mogen. Achter hun staat de witte paarden camper van onze enigste aanspanning van buiten de provincie.
Ook zij hebben de weg weten te vinden naar dit jaarlijks evenement. Hun twee bonte Shetlanders worden op het moment van onze aankomst ingespannen door hun twee mensters.
Aan de achterzijde van het terrein staat een imposante Amerikaanse terreinwagen waarvan de brandstof rekening gelukkig niet de mijne is. Achter deze wagen hangt een trailer waar zojuist een zwart Fries trekpaard wordt uitgeleid. Dit paard loopt gedwee mee naar de gereed staande wagen waar deze wordt ingespannen. De eigenaar van de wagen laat trots zijn handigheid even zien.
Deze wagen in omgebouwd van een enkel zitter marathon wagen naar een twee zitter marathon wagen.
Vanuit Kapelle komt een jong knulletje het terrein opgereden. Deze knul leidt oogschijnlijk zonder veel moeite een tweespan bruine mini Shetlander naar de achterzijde van het terrein waar hij deze rustig tot halt roept en alvast begint aan de zak snoep die aan de voorzijde van zijn
wagen is bevestigd. Zijn dag is alvast goed begonnen.
Kort nadat onze jongste deelnemer zijn zak heeft aangebroken komt
een zwarte Fries ook het terrein op.
Achter hem volgt een authentieke sjees van ergens begin vorige eeuw. De menster die hierop zit is gelukkig van een later bouwjaar en heeft er duidelijk zin in.
Als laatste aanspanning melden zich de twee gezusters bij de groep. Hun Marathon wagen met daarvoor hun 19 jarige merrie is er klaar voor. Wat opvalt aan deze wagen is dat mennen met zijn tijd meegaat. Deze mensters hebben de traditionele bruine lederen opberg tassen ingeruild voor een modieuzere handtas van een bekende Italiaanse ontwerper. Staat hun ook een stuk beter trouwens.
Het bonte gezelschap van paarden en wagens maakt zich op voor een dag vol paarden plezier en nieuwe herinneringen voor de bezoekers van deze dag.
Met zijn zessen rijden we in colonne naar de opstap plaats naast De Vier Linden.
De route van de aanspanningen is dit jaar duidelijk afgezet en we hebben de vrije baan om de aanspanningen te rijden. Catrien plaatst duidelijk zichtbaar voor de mensen de borden die aangeven dat we klaar zijn om te beginnen.
De eerste kinderen komen enthousiast aanrennen en vragen of ze mee mogen.
Onder leiding van Catrien worden de toegestroomde kinderen, met hun ouders in het kielzog, geleid naar de wagen die op dat moment gereed staat voor vertrek. Een enkel kind heeft zijn zinnen gezet op net die ene andere combinatie waar ze in willen.
Catrien luistert hiernaar geduldig en probeert die wens te verwezenlijken.
Het begin van de dag begint rustig en wachttijden zijn er niet. Met 6 aanspanningen is het aantal kinderen mooi bij te houden. Gedurende de middag neemt het aantal kinderen dat mee willen toe.
Gelukkig hebben we de huifwagen die dan ook maximaal wordt gebruikt om stroom mensen bij te houden.
Iedere combinatie wordt direct na aankomst gewisseld met de bezetting waarna deze weer vertrekt voor de volgende ronde. De menners onderling wisselen hun jongste ervaringen en tips uit die de afgelopen weken zijn voorgevallen. Iedereen luistert aandachtig naar elkaar.
Dit gebeurt allemaal onder het genot van door de organisatie uitgereikte consumptie met bijbehorende Zeeuwse Bolus.
Ook voor foto momenten wordt plaats gemaakt. Trots plaatsen kinderen zich voor de wagen waarvan zij juist zijn afgestapt. De ouders en grootouders worden gesommeerd om toch wel een mooie foto te maken van dit moment. Dit kan ik mij voorstellen. Mijn eerste herinnering van mij op een paard gaan terug naar pony park Slagharen waar ik mijn eerste ritje maakte. Dat heeft toen wel indruk gemaakt.
Zo rond 16:00 zijn de paarden een eind moe en wordt besloten dat het genoeg is voor vandaag.
Menige combinatie moet dan ook nog een flink stuk terug naar huis met de inspanning.
Catrien sluit de toestroom van kinderen af en werkt de laatste weg.
Met een tevreden gevoel over de dag wordt het een en het ander nog eens doorgesproken met elkaar.
De aanspanningen vertrekken terug naar de parkeerplaats, waar deze worden uitgespannen.
De paarden worden voorzien van water en voer om even bij te komen. Als de paarden rustig staan nemen de menners ook wat tijd voor zichzelf.
De paarden worden terug geleid in hun transport en de menners die naar huis rijden vertrekken na een groet.
Het materiaal wordt weer netjes opgeborgen voor de volgende rit.
Al met al was het een geslaagde dag voor de vereniging en de Hollandse Hoeve. Volgend jaar zijn we weer terug voor dit evenement en waarschijnlijk met een extra aanspanning.
Om terug te komen op de opening van dit verslag over het weer……………..
Was het de dagen ervoor bar en boos. Juist op deze dag was het droog en een redelijke temperatuur.
Eigenlijk geen slecht weer voor mens en dier.
Is het dan toch weer goed gekomen dit weekend.
Jos en Marleen Freijser
Het is zaterdag 25 mei 2013 en de Hollandse Hoeve dag is aangebroken.
Voor de tijd van het jaar is het koud en winderig. De voorgaande dagen waren een diepte punt wat de gemiddelde temperatuur en neerslag betreft. Het pluspunt deze dagen was wel dat het KNMI een nieuw record mocht noteren in de boeken. Namelijk de koudste dag temperatuur sinds het begin van de temperatuur registratie in De Bilt begin 1900. Dit record staat nu op 3,3 graden Celsius.
Maar goed op deze zaterdag 25 mei in het jaar 2013 hebben zich 6 aanspanningen gemeld op de parkeerplaats aan de achterzijde van het terrein.
Op het door de bossen omgeven terrein staan enkele wagens opgesteld voor deze dag.
Wat als eerste in het oog springt is de huifwagen van onze secretaris en haar echtgenoot uit Wemeldinge. Hun tweespan Haflingers staat geduldig te wachten tot ze aan het werk mogen. Achter hun staat de witte paarden camper van onze enigste aanspanning van buiten de provincie.
Ook zij hebben de weg weten te vinden naar dit jaarlijks evenement. Hun twee bonte Shetlanders worden op het moment van onze aankomst ingespannen door hun twee mensters.
Aan de achterzijde van het terrein staat een imposante Amerikaanse terreinwagen waarvan de brandstof rekening gelukkig niet de mijne is. Achter deze wagen hangt een trailer waar zojuist een zwart Fries trekpaard wordt uitgeleid. Dit paard loopt gedwee mee naar de gereed staande wagen waar deze wordt ingespannen. De eigenaar van de wagen laat trots zijn handigheid even zien.
Deze wagen in omgebouwd van een enkel zitter marathon wagen naar een twee zitter marathon wagen.
Vanuit Kapelle komt een jong knulletje het terrein opgereden. Deze knul leidt oogschijnlijk zonder veel moeite een tweespan bruine mini Shetlander naar de achterzijde van het terrein waar hij deze rustig tot halt roept en alvast begint aan de zak snoep die aan de voorzijde van zijn
wagen is bevestigd. Zijn dag is alvast goed begonnen.
Kort nadat onze jongste deelnemer zijn zak heeft aangebroken komt
een zwarte Fries ook het terrein op.
Achter hem volgt een authentieke sjees van ergens begin vorige eeuw. De menster die hierop zit is gelukkig van een later bouwjaar en heeft er duidelijk zin in.
Als laatste aanspanning melden zich de twee gezusters bij de groep. Hun Marathon wagen met daarvoor hun 19 jarige merrie is er klaar voor. Wat opvalt aan deze wagen is dat mennen met zijn tijd meegaat. Deze mensters hebben de traditionele bruine lederen opberg tassen ingeruild voor een modieuzere handtas van een bekende Italiaanse ontwerper. Staat hun ook een stuk beter trouwens.
Het bonte gezelschap van paarden en wagens maakt zich op voor een dag vol paarden plezier en nieuwe herinneringen voor de bezoekers van deze dag.
Met zijn zessen rijden we in colonne naar de opstap plaats naast De Vier Linden.
De route van de aanspanningen is dit jaar duidelijk afgezet en we hebben de vrije baan om de aanspanningen te rijden. Catrien plaatst duidelijk zichtbaar voor de mensen de borden die aangeven dat we klaar zijn om te beginnen.
De eerste kinderen komen enthousiast aanrennen en vragen of ze mee mogen.
Onder leiding van Catrien worden de toegestroomde kinderen, met hun ouders in het kielzog, geleid naar de wagen die op dat moment gereed staat voor vertrek. Een enkel kind heeft zijn zinnen gezet op net die ene andere combinatie waar ze in willen.
Catrien luistert hiernaar geduldig en probeert die wens te verwezenlijken.
Het begin van de dag begint rustig en wachttijden zijn er niet. Met 6 aanspanningen is het aantal kinderen mooi bij te houden. Gedurende de middag neemt het aantal kinderen dat mee willen toe.
Gelukkig hebben we de huifwagen die dan ook maximaal wordt gebruikt om stroom mensen bij te houden.
Iedere combinatie wordt direct na aankomst gewisseld met de bezetting waarna deze weer vertrekt voor de volgende ronde. De menners onderling wisselen hun jongste ervaringen en tips uit die de afgelopen weken zijn voorgevallen. Iedereen luistert aandachtig naar elkaar.
Dit gebeurt allemaal onder het genot van door de organisatie uitgereikte consumptie met bijbehorende Zeeuwse Bolus.
Ook voor foto momenten wordt plaats gemaakt. Trots plaatsen kinderen zich voor de wagen waarvan zij juist zijn afgestapt. De ouders en grootouders worden gesommeerd om toch wel een mooie foto te maken van dit moment. Dit kan ik mij voorstellen. Mijn eerste herinnering van mij op een paard gaan terug naar pony park Slagharen waar ik mijn eerste ritje maakte. Dat heeft toen wel indruk gemaakt.
Zo rond 16:00 zijn de paarden een eind moe en wordt besloten dat het genoeg is voor vandaag.
Menige combinatie moet dan ook nog een flink stuk terug naar huis met de inspanning.
Catrien sluit de toestroom van kinderen af en werkt de laatste weg.
Met een tevreden gevoel over de dag wordt het een en het ander nog eens doorgesproken met elkaar.
De aanspanningen vertrekken terug naar de parkeerplaats, waar deze worden uitgespannen.
De paarden worden voorzien van water en voer om even bij te komen. Als de paarden rustig staan nemen de menners ook wat tijd voor zichzelf.
De paarden worden terug geleid in hun transport en de menners die naar huis rijden vertrekken na een groet.
Het materiaal wordt weer netjes opgeborgen voor de volgende rit.
Al met al was het een geslaagde dag voor de vereniging en de Hollandse Hoeve. Volgend jaar zijn we weer terug voor dit evenement en waarschijnlijk met een extra aanspanning.
Om terug te komen op de opening van dit verslag over het weer……………..
Was het de dagen ervoor bar en boos. Juist op deze dag was het droog en een redelijke temperatuur.
Eigenlijk geen slecht weer voor mens en dier.
Is het dan toch weer goed gekomen dit weekend.
Jos en Marleen Freijser
Nieuwe leden
Jos en Marleen:
Er is ons gevraagd een stukje te schrijven over ons en om ons voor te stellen aan de vereniging.
Ik ben Jos Freijser 33 jaar en ben geboren en getogen in de dorpskern Rilland.
Ik ben getrouwd met Marleen de Meester 41 jaar uit Terneuzen.
Mijn vrouw werkt bij tankstation “De Meeuw” in Rilland en ik heb een
eigen bedrijf met 2 man.
Niet zoals bij de meeste menners is de paarden sport van huis uit meegekomen.
Tot januari 2012 hadden we beiden niets met de sport gedaan.
Mijn opa heeft voor en na de oorlog op het land gewerkt met Zeeuwse trekpaarden. Mijn vader heeft hier ook nog korte tijd mee gewerkt alvorens de landbouw mechanisatie zijn intrede deed.
Dit houdt ongeveer de paarden ervaringen in binnen mijn familie. Niet veel dus.
In Marleen haar familie gebeurt er zelfs helemaal niets met paarden.
Begin januari 2012 heb ik bij een medewerker bij mij in het bedrijf die een paarden stalling runt mijn vrouw een paardrij les cadeau gedaan.
Gevolg hiervan was dat ik het zelf ook leuk vond. Binnen enkele weken was ik volop aan
het lessen op het zadel tot wel 4 keer per week. Dit maakte snel vorderingen en Marleen volgde.
Begin juni 2012 werd na overleg met diverse mensen besloten tot de aanschaf van een eigen paard.
Er werd gekeken naar wat we kunnen en willen en naar de ras eigenschappen van het paard.
Na wat zoeken zijn we uitgekomen op een Shire. Na wat rondbellen stond er een kandidaat in Dordrecht op de fokkerij De Griendheuvel.
Er stond daar een 3-jarige Shire onder het zadel van een collega fokker uit Groningen.
Wij gingen kijken en het leek ons wel wat. Daarna nog twee keer teruggeweest met mensen die meer kennis van zaken hadden om Bruce in te schatten.
Daags daarna een klinische keuring laten uitvoeren op hem en de koop werd gesloten.
Vanaf begin Juli 2012 waren wij de trotse bezitter van:
Westwold Battle Bruce, een ruin geboren op 02-05-2009.
Er is ons gevraagd een stukje te schrijven over ons en om ons voor te stellen aan de vereniging.
Ik ben Jos Freijser 33 jaar en ben geboren en getogen in de dorpskern Rilland.
Ik ben getrouwd met Marleen de Meester 41 jaar uit Terneuzen.
Mijn vrouw werkt bij tankstation “De Meeuw” in Rilland en ik heb een
eigen bedrijf met 2 man.
Niet zoals bij de meeste menners is de paarden sport van huis uit meegekomen.
Tot januari 2012 hadden we beiden niets met de sport gedaan.
Mijn opa heeft voor en na de oorlog op het land gewerkt met Zeeuwse trekpaarden. Mijn vader heeft hier ook nog korte tijd mee gewerkt alvorens de landbouw mechanisatie zijn intrede deed.
Dit houdt ongeveer de paarden ervaringen in binnen mijn familie. Niet veel dus.
In Marleen haar familie gebeurt er zelfs helemaal niets met paarden.
Begin januari 2012 heb ik bij een medewerker bij mij in het bedrijf die een paarden stalling runt mijn vrouw een paardrij les cadeau gedaan.
Gevolg hiervan was dat ik het zelf ook leuk vond. Binnen enkele weken was ik volop aan
het lessen op het zadel tot wel 4 keer per week. Dit maakte snel vorderingen en Marleen volgde.
Begin juni 2012 werd na overleg met diverse mensen besloten tot de aanschaf van een eigen paard.
Er werd gekeken naar wat we kunnen en willen en naar de ras eigenschappen van het paard.
Na wat zoeken zijn we uitgekomen op een Shire. Na wat rondbellen stond er een kandidaat in Dordrecht op de fokkerij De Griendheuvel.
Er stond daar een 3-jarige Shire onder het zadel van een collega fokker uit Groningen.
Wij gingen kijken en het leek ons wel wat. Daarna nog twee keer teruggeweest met mensen die meer kennis van zaken hadden om Bruce in te schatten.
Daags daarna een klinische keuring laten uitvoeren op hem en de koop werd gesloten.
Vanaf begin Juli 2012 waren wij de trotse bezitter van:
Westwold Battle Bruce, een ruin geboren op 02-05-2009.
Bruce was ten tijde van de aanschaf een kleinere Shire. De verwachting was dat de groei tot zijn 6-de jaar ook mee zou vallen. Bovenstaande foto is van juli 2012.
Omdat een Shire tot zijn 4-de jaar niet mag worden doorgereden ivm de groei van zijn botten en spieren hebben we het rijden op Bruce beperkt tot 1 maal in de week 1 uur. Verder was het wandelen met hem in stukken van 5…15km. Goed voor hem, maar ook voor ons.
Plan was om dit te doen tot mei 2013 en hem dan door te rijden.
Aanvankelijk was mennen niet aan de orde totdat we er mee in aanraking kwamen via vrienden van ons. We hadden er een paard voor en tot mei 2013 konden we toch niet doorrijden.
De men training zou ook gelijk goed zijn voor zijn stap en draf bewegingen en gehoorzaamheid op commando’s.
Dus Bruce ging op men training en wij op menles. In Februari 2013 zijn we alle drie begonnen.
De training gebeurt bij Geerst in Gilze.
Wat toch wel een verassing was dat onze vriend begon te groeien vanaf
september tot heden eigenlijk. Per week werd hij groter.
Momenteel meet Bruce ongeveer 186cm schofthoogte.
In April van dit jaar zijn we bij de fokker van Bruce op bezoek geweest in Groningen.
De groei die hij vertoont was ook voor hem toch wel een verrassing.
Zoals je wel kan zien op de voorgaande foto is hij goed gegroeid het laatste jaar. Ik zelf ben 183cm.
De verwachting is nu dat Bruce uitkomt op ongeveer 194CM schoft en ongeveer 1050KG.
Deze groei gaf problemen bij het opleren voor het mennen. Zijn bot en spier verhouding waren steeds uit balans en hij was daardoor slungelig voor de wagen. Hij struikelde regelmatig en had zwabber benen wat ook verwondingen opleverde aan zijn benen.
De laatste 7 weken gaat dit nu goed. Wij leren nu op Bruce wat een jong paard is en ook meer kwaliteiten vergt van de menner. Medio eind Juni zijn wij en hem bekwaam om zelfstandig op de openbare weg te rijden. Vanaf dat moment gaan we ook actief deelnemen aan ritten van de vereniging.
Na de ervaring met een aantal leden op de Hollandse Hoeve zien we de ritten met plezier tegemoet.
Omdat een Shire tot zijn 4-de jaar niet mag worden doorgereden ivm de groei van zijn botten en spieren hebben we het rijden op Bruce beperkt tot 1 maal in de week 1 uur. Verder was het wandelen met hem in stukken van 5…15km. Goed voor hem, maar ook voor ons.
Plan was om dit te doen tot mei 2013 en hem dan door te rijden.
Aanvankelijk was mennen niet aan de orde totdat we er mee in aanraking kwamen via vrienden van ons. We hadden er een paard voor en tot mei 2013 konden we toch niet doorrijden.
De men training zou ook gelijk goed zijn voor zijn stap en draf bewegingen en gehoorzaamheid op commando’s.
Dus Bruce ging op men training en wij op menles. In Februari 2013 zijn we alle drie begonnen.
De training gebeurt bij Geerst in Gilze.
Wat toch wel een verassing was dat onze vriend begon te groeien vanaf
september tot heden eigenlijk. Per week werd hij groter.
Momenteel meet Bruce ongeveer 186cm schofthoogte.
In April van dit jaar zijn we bij de fokker van Bruce op bezoek geweest in Groningen.
De groei die hij vertoont was ook voor hem toch wel een verrassing.
Zoals je wel kan zien op de voorgaande foto is hij goed gegroeid het laatste jaar. Ik zelf ben 183cm.
De verwachting is nu dat Bruce uitkomt op ongeveer 194CM schoft en ongeveer 1050KG.
Deze groei gaf problemen bij het opleren voor het mennen. Zijn bot en spier verhouding waren steeds uit balans en hij was daardoor slungelig voor de wagen. Hij struikelde regelmatig en had zwabber benen wat ook verwondingen opleverde aan zijn benen.
De laatste 7 weken gaat dit nu goed. Wij leren nu op Bruce wat een jong paard is en ook meer kwaliteiten vergt van de menner. Medio eind Juni zijn wij en hem bekwaam om zelfstandig op de openbare weg te rijden. Vanaf dat moment gaan we ook actief deelnemen aan ritten van de vereniging.
Na de ervaring met een aantal leden op de Hollandse Hoeve zien we de ritten met plezier tegemoet.
Bloesem van Zeeland rit
De Bloesem van Zeelandrit op 27 april 2012 .
We zijn weer terug op het erf van de familie Mieras een ontzettend mooie menrit door het Zeeuwse landschap rondom Wemeldinge. Georganiseerd door de Bevelandse aanspanning
Zaterdag morgen 27-4 om 10 uur was het verzamelen voor de koffie, we kregen daarna de route beschrijving en een korte toelichting door Stephanie Mieras .
Hierna konden we individueel of in groepjes vertrekken.
Het was een zeer gevarieerd gezelschap wat aanspanningen betreft, maar dat maakt het juist ook zo leuk.
Er reden zowel KWPN paarden als mini shetjes mee, en alles wat daar tussen zit.
Mijn zus en ik vetrokken rond 10.30 individueel, als een van de 9 deelnemende aanspanningen met twee bonte shetlanders.
Na een klein stukje door de polder gereden te hebben mochten we de boomgaard in, deze was prachtig om doorheen te rijden, de bloesem stond op uitbarsten, maar had net nog een beetje meer warmte nodig om tot volle bloei te komen..
Hierna vervolgde we onze weg weer door de polder waarna we werden ingehaald door het vierspan, dat er toch net iets meer snelheid in had dan onze shetjes
Onder langs de Zeedijk aangekomen wachtte ons de sherry stop, de meeste spannen waren al gearriveerd en stonden geduldig te wachten.
Nou moet eerlijk gezegd worden dat er wel wat sterker spul uit die fles kwam dan sherry, maar het smaakte goed en warmde de ingewanden lekker op.
Na een korte pauze en een beetje bijkletsen, werden de leidsels ter hand genomen en kwam alles weer in beweging.
De hoeven klepperde vrolijk door de dorpstraat en onderweg was er genoeg te bezichtigen, de mooie natuur, het kerkje van Wemeldinge, de molens enz.
Tot we op het erf van de familie Eversdijk aankwamen, tijd om te lunchen en de paarden en pony’s even te laten rusten.
Als toetje konden we genieten van de lekkere appels, die voor ons klaar stonden en waar ook het beestenspul van smulde.
Even zag het er naar uit dat het nog zou gaan regenen, maar de bui trok gelukkig voorbij en zo konden we onze tocht bij een beetje waterig zonnetje weer vervolgen.
De route was makkelijk te volgen, omdat hij duidelijk beschreven was, we hadden dus volop tijd om van de rust en de omgeving te genieten..
Tegen 16 uur waren we weer terug bij de familie Mieras de paarden werden uitgespannen en verzorgd, waarna wij in de schuur ons tegoed konden doen aan de soep en broodjes die daar klaar stonden.
We vertrokken naar huis met de gedachten dat we een gezellige dag hadden gehad om op terug te kijken, mooi weer gezellige groep mensen en een prachtige rit.
Daarvoor bedankt en tot de volgende keer
Corrie Schoutens en Riet Pinxteren
We zijn weer terug op het erf van de familie Mieras een ontzettend mooie menrit door het Zeeuwse landschap rondom Wemeldinge. Georganiseerd door de Bevelandse aanspanning
Zaterdag morgen 27-4 om 10 uur was het verzamelen voor de koffie, we kregen daarna de route beschrijving en een korte toelichting door Stephanie Mieras .
Hierna konden we individueel of in groepjes vertrekken.
Het was een zeer gevarieerd gezelschap wat aanspanningen betreft, maar dat maakt het juist ook zo leuk.
Er reden zowel KWPN paarden als mini shetjes mee, en alles wat daar tussen zit.
Mijn zus en ik vetrokken rond 10.30 individueel, als een van de 9 deelnemende aanspanningen met twee bonte shetlanders.
Na een klein stukje door de polder gereden te hebben mochten we de boomgaard in, deze was prachtig om doorheen te rijden, de bloesem stond op uitbarsten, maar had net nog een beetje meer warmte nodig om tot volle bloei te komen..
Hierna vervolgde we onze weg weer door de polder waarna we werden ingehaald door het vierspan, dat er toch net iets meer snelheid in had dan onze shetjes
Onder langs de Zeedijk aangekomen wachtte ons de sherry stop, de meeste spannen waren al gearriveerd en stonden geduldig te wachten.
Nou moet eerlijk gezegd worden dat er wel wat sterker spul uit die fles kwam dan sherry, maar het smaakte goed en warmde de ingewanden lekker op.
Na een korte pauze en een beetje bijkletsen, werden de leidsels ter hand genomen en kwam alles weer in beweging.
De hoeven klepperde vrolijk door de dorpstraat en onderweg was er genoeg te bezichtigen, de mooie natuur, het kerkje van Wemeldinge, de molens enz.
Tot we op het erf van de familie Eversdijk aankwamen, tijd om te lunchen en de paarden en pony’s even te laten rusten.
Als toetje konden we genieten van de lekkere appels, die voor ons klaar stonden en waar ook het beestenspul van smulde.
Even zag het er naar uit dat het nog zou gaan regenen, maar de bui trok gelukkig voorbij en zo konden we onze tocht bij een beetje waterig zonnetje weer vervolgen.
De route was makkelijk te volgen, omdat hij duidelijk beschreven was, we hadden dus volop tijd om van de rust en de omgeving te genieten..
Tegen 16 uur waren we weer terug bij de familie Mieras de paarden werden uitgespannen en verzorgd, waarna wij in de schuur ons tegoed konden doen aan de soep en broodjes die daar klaar stonden.
We vertrokken naar huis met de gedachten dat we een gezellige dag hadden gehad om op terug te kijken, mooi weer gezellige groep mensen en een prachtige rit.
Daarvoor bedankt en tot de volgende keer
Corrie Schoutens en Riet Pinxteren